Streszczenie
Główne problemy planowego artykułu dotyczą krytycznej analizy uniwersalistycznych roszczeń wysuwanych przez rozmaite podmioty pozaparlamentarnej polityki, w tym wypadku część tzw. miejskich ruchów społecznych. Podstawowe
pytanie jakie stawiam dotyczy (nie)możliwości takiego modelu pozaparlamentarnej
polityczności, który próbuje być jednocześnie polityczny i aideologiczny. Przedmiotem
rozważań są wewnętrzne napięcia pomiędzy rozmaitymi frakcjami miejskich ruchów społecznych we współczesnej Polsce, ze szczególnym uwzględnienie kontekstu tak zwanych
„narracji konkretnych” jako próby ich „odpolitycznienia”. Konkluzją rozważań jest koncepcja „demokracji miejskiej”, przede wszystkim w jej wersji Purcellowskiej (
Recapturing
Democracy
, 2008), jako możliwie proste narzędzie nietotalizującego, uniwersalistycznego
pluralizmu politycznego.