Determinanty emisji obligacji zamiennych z opcją przedterminowego wykupu długu

Abstract

Celem rozprawy jest identyfikacja determinant emisji obligacji zamiennych z opcją przedterminowego wykupu na wniosek emitenta (opcja call) lub obligatariuszy (opcja put) oraz porównanie ich z przesłankami wykorzystania zwykłego długu zamiennego plain vanilla. Analiza objęła 1983 emisje obligacji zamiennych przeprowadzone w latach 2003–2014 przez spółki amerykańskie z sektora przemysłowo-usługowego. Dane potrzebne do badania (parametry emisji i dane finansowe emitentów) zostały pozyskane z bazy Agencji Bloomberg. Okazało się, że na emisję obligacji z dołączoną opcją call lub put decydują się spółki znajdujące się w złej kondycji finansowej (nierentowne i ponadprzeciętnie zadłużone). Dług z klauzulą call najprawdopodobniej służy przedsiębiorstwom do pozyskania kapitału na sfinansowanie nowych projektów inwestycyjnych, które mają przyczynić się do poprawy ich wyników finansowych. Poprzez emisje obligacji z opcją put spółki zamierzają natomiast pozyskać fundusze na działalność operacyjną połączoną z procesem restrukturyzacyjnym podmiotu. Z kolei instrumenty z klauzulą put/call są emitowane przez przedsiębiorstwa o wysokim poziomie zadłużenia, jednak niezagrożone utratą płynności i bardziej rentowne od emitentów obligacji plain vanilla. Opcja put rekompensuje inwestorom niski kupon emitowanego długu, a opcja call zabezpiecza firmę przed ewentualnymi trudnościami ze spłatą wartości nominalnej obligacji w ustalonym terminie zapadalności.