Uczenie się dorosłych w zabawie

Abstract

Przedmiotem niniejszej publikacji jest uczenie się dorosłych w zabawie rozpatrywane z perspektywy andragogicznej. Praca uwzględnia refleksję teoretyczną obejmującą ogląd problematyki uczenia się dorosłych w zabawie w kontekście wybranych teorii zabawy i opracowań naukowych dotyczących zabawy. Znajduje się tu rozbudowany fragment dotyczący ustaleń definicyjnych, a także przekrój przez wybrane dyscypliny naukowe zajmujące się tematem zabawy, szczególnie zabawy dorosłych (w tym podejście socjo-kulturowe, psychologiczne, filozoficzne czy pedagogiczne). Ponadto autor omawia podjętą tematykę w odniesieniu do ogólnych koncepcji czy teorii uczenia się dorosłych znanych w andragogice, ze szczególnym uwzględnieniem koncepcji trzech wymiarów uczenia się autorstwa Knuda Illerisa, która stała się kanwą do podjęcia omawianej problematyki w części poświęconej badaniom własnym. W tekście wykorzystano zarówno rodzimą literaturę naukową, jak i pozycje zagraniczne, w tym obcojęzyczne. Celem empirycznym niniejszej pracy jest diagnoza znaczenia zabaw, w których uczestniczą badane osoby dla uczenia się tych osób w zabawie. Założeniem jest, że opis tych zjawisk budowany jest przede wszystkim na podstawie indywidualnych doświadczeń badanych dotyczących udziału w zabawie. Zebrany materiał badawczy opracowano przy wykorzystaniu m.in. metod statystyki opisowej i statystyki indukcyjnej. Dokonano licznych zestawień, w których odniesiono uzyskane wyniki do będących fundamentem konceptualizacji badań teorii zabawy oraz teorii uczenia się dorosłych w trzech wymiarach: poznawczym, emocjonalnym i społecznym.