„Kobiecość” i „męskość” kobiet - sprawczyń rozbojów

Abstract

Punktem wyjścia dla badań własnych uczyniono koncepcję F. Adler (1975) i jej tezę o „upodabnianiu się” aktywności kobiecych do męskich, a co za tym idzie, manifestowaniu przez nie takich zachowań i cech, jak ekspansywność, niezależność, pewność siebie, agresywność itp. Zgodnie z takim przekonaniem, kobiety dokonujące przestępstw „typowych” dla mężczyzn odgrywają role społeczne niezgodne ze stereotypowymi oczekiwaniami dotyczącymi płci (tzw. „męskie kobiety”). Głównym celem badań było ustalenie, na jakim stadium rozwoju ról płciowych znajdują się kobiety skazane za rozbój (typowo zmaskulinizowany rodzaj przestępstwa). Posłużono się Testem Rozwoju Ról Płciowych (TRRP) opracowanym przez M. Chomczyńską-Miliszkiewicz (2002). Badania własne nie potwierdziły koncepcji F. Adler. Przestępstw rozboju nie dopuszczają się głównie te kobiety, u których dominuje pierwiastek męski. Najwięcej badanych kobiet skazanych za to przestępstwo to tzw. „kobiece kobiety”.