Mistyczne marzenie. O „Pieśniach sobie śpiewanych” Konstancji Benisławskiej na tle kobiecej literatury dawnej

Abstract

Książka poświęcona jest utworom Konstancji Benisławskiej (1747-1806), osiemnastowiecznej poetki z Inflant Polskich. Jej zbiór poetycki „Pieśni sobie śpiewane” stanowi przykład religijnej literatury autorstwa kobiety świeckiej, należącej do jednego z pierwszych pokoleń nieanonimowych pisarek. Analiza utworów Benisławskiej została przeprowadzona na tle staropolskiej literatury kobiecej ze szczególnym uwzględnieniem twórczości dawnych mistyczek oraz klimatu światopoglądowego, w którym kobieca twórczość literacka się kształtowała. Szczegółowej analizie poddano tu tradycję literacką, na której „Pieśni” się ukształtowały, obraz świata przedstawionego oraz charakter drogi mistycznej, której doświadcza podmiot utworów Benisławskiej. Co najmniej od lat dziewięćdziesiątych XX wieku podkreśla się potrzebę bardziej szczegółowych badań nad staropolską twórczością kobiet, w większości na lata została zupełnie „zapomnianej”. Niniejsza monografia wpisuje się w nurt badań rewizjonistycznych i zarazem hermeneutycznych nad dawną literaturą kobiecą, a jej celem jest poszerzenie wiedzy nie tylko o poezji Benisławskiej, ale także o kulturowym pejzażu, na którym poezja ta powstała.