Czy krytyka gier planszowych jest możliwa (i potrzebna)?

Abstract

Artykuł stanowi refleksję wokół sposobów odbioru gier planszowych i próbę odpowiedzi na pytanie, czy i jakie jest ich miejsce w świecie krytyki? Czy w dobie, gdy krytyka przechodzi z rąk profesjonalistów w ręce amatorów, gry planszowe, nie doczekawszy się jeszcze poważnego traktowania zarówno w środowisku krytycznym, jak i akademickim, mogą liczyć na profesjonalne refleksje krytyczne? Autorka wychodząc od zarysowania potencjału krytycznego gier, przez zaprezentowanie przejawów obecnej polskiej „krytyki” planszówek, dochodzi do próby scharakteryzowania problemu z krytycznym postrzeganiem gier.

The article is a reflection on the ways of receiving board games and an attempt to answer the question whether and what is their place in the world of criticism? At a time when criticism is passed from the hands of professionals to the hands of amateurs, can board games, having not yet received serious treatment in both critical and academic circles, can count on professional critical reflection? The author starting from outlining the critical potential of games, through the presentation of the current Polish "criticism" of board games, comes to an attempt to characterize the problem with critical perception of games.