Rada Mediów Narodowych w strukturze organów władzy państwowej

Abstract

Rada Mediów Narodowych, w przeciwieństwie do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, nie ma statusu konstytucyjnego organu państwa. Została utworzona w 2016 r., w dalszym etapie procesu przekształceń mediów publicznych, który zapoczątkowano u progu VIII kadencji Sejmu. Mimo że Rada istnieje już od kilku lat, budzi wciąż ograniczone zainteresowanie w środowisku badaczy prawa konstytucyjnego. Trudno powiedzieć, czy wynika to ze wstrząsu, jakim było powołanie tego organu, jawnie niezgodnego z obowiązującą konstytucją, czy też z traktowania stanu obecnego jako tymczasowego i pokładania nadziei we wciąż niewykonanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego, którego realizacja wymagałaby przywrócenia Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji możliwości oddziaływania na funkcjonowanie mediów publicznych. Artykuł jest poświęcony miejscu Rady Mediów Narodowych w strukturze organów władzy państwowej. Zawarte w nim rozważania służą wykazaniu, że Rada jest ciałem obcym w polskim porządku ustrojowym i stanowi przeszkodę w przywróceniu pluralizmu medialnego. Przez ciało obce należy tu rozumieć instytucję, która w całości – zarówno pod względem jej funkcji, jak i struktury oraz mechanizmu odnawiania składu osobowego – opiera się na założeniach niezgodnych z polskim porządkiem konstytucyjnym.