Samorządowe uchwały dotyczące praw rodzin i sprzeciwu wobec ideologii LGBT – przyzwoleniem na łamanie konstytucyjnej zasady zakazu dyskryminacji czy ochroną wartości rodziny?

Abstract

Zakaz dyskryminacji jest jedną z fundamentalnych zasad porządku prawnego. Umieszczony w art. 32 ust. 2 Konstytucji RP wskazuje, że nikt nie może być dyskryminowany ze względu na obiektywne cechy takie jak m.in. płeć, wiek, pochodzenie społeczne czy preferencje seksualne. Zróżnicowanie osób w oparciu o te cechy stanowi przejaw nierówności, gdyż godzi w wartości konstytucyjnie chronione. Autorka z jednej strony stara się przeanalizować uchwały dwóch sejmików: łódzkiego i małopolskiego pod kątem konstytucyjnej zasady równości i zakazu dyskryminacji, z drugiej strony bada czy radni, podejmując je, działali na podstawie i w granicach prawa. Rozważania te posłużą do odpowiedzi na pytanie badawcze: Czy chroniąc wartości rodziny, radni nie przekroczyli swoich uprawnień? W kręgu zainteresowań badawczych będzie więc kwestia naruszenia konstytucyjnego zakazu dyskryminacji oraz ochrony wartości rodziny stanowiącej polityczny wyraz woli władz publicznych. Celem artykułu jest udowodnienie, że analizowane uchwały dyskryminują osoby nieheteronormatywne i transpłciowe (lesbijki, geje, osoby biseksualne i transpłciowe – w skrócie LGBT) oraz rodziny nie mieszczące się w modelu opartym na tradycyjnych wartościach, tym samym wykluczają je ze wspólnoty samorządowej, a także godzą w prawo do życia prywatnego i rodzinnego, nie chroniąc go.