“Alternative Selves” and Authority in the Fiction of Jane Urquhart

Abstract

The article engages with “alternative selves,” a concept found in The Stone Carvers by a Canadian writer, Jane Urquhart. Her fiction is first seen in the context of selected texts by Lucy Maud Montgomery, Margaret Laurence and Alice Munro, who explore the clash between female characters’ conventional roles and their “secret” selves. My analysis was inspired by Pamela Sue Anderson’s A Feminist Philosophy of Religion, which stresses the need for “reinventing ourselves as other” in the face of biased beliefs and dominant epistemology. In particular, my article refers to Anderson’s concern with Kant’s imaginary from The Critique of Pure Reason, where “the territory of pure understanding” is projected on the island, while desire, chaos and death are identified with the sea. Seen through the prism of a feminist reading of the philosophical imaginary, the sea becomes the female beyond. Urquhart’s three novels: Away, The Stone Carvers and A Map of Glass dissolve Kantian opposition between island and water, by showing how reason is invaded by desire and death, and how the female protagonist embodies the elements that have been repressed. The article ends with the analysis of a Homeric intertext in A Map of Glass, where Sylvia identifies with Odysseus “lashed to the mast” so that he would not respond to the call of the siren song. Reading Homer’s passage on the siren song, one realizes that the use of the Kantian imaginary turns Ithaca into the island of truth, and the sea into the stormy beyond, identified with desire, death and femaleness. While the Odyssey suppresses the dangerous message of the siren song, Urquhart’s fiction rewrites it and reclaims it as positive inspiration for the female protagonist.

Artykuł analizuje koncepcję „alternatywnego ja” w powieści The Stone Carvers kanadyjskiej pisarki Jane Urquhart. Najpierw powieść jest analizowana w kontekście wybranych tekstów Lucy Maud Montgomery, Margaret Laurence i Alice Munro, które badają konflikt między konwencjonalnie przypisaną rolą kobiety a jej „ukrytym” ja. Analiza inspirowana jest tekstem Pameli Sue Anderson A Feminist Philosophy of Religion, gdzie autorka pisze o wynikającej z uprzedzeń i dominacji epistemologii potrzebie stwarzania siebie na nowo jako innej. Szczególną pozycje w moim artykule zajmuje stosunek Anderson do wykorzystywanego przez Kanta w Krytyce czystego rozumu obrazowania, w którym obszar czystego rozsądku utożsamiany jest z wyspą, a pragnienie, chaos i śmierć z morzem. Z perspektywy feministycznego odczytania obrazowania filozoficznego, morze jest kobiecością. Trzy powieści Urquhart: Away, The Stone Carvers i A Map of Glass niwelują Kantowską opozycję wyspy i wody, pokazując, jak pragnienie i śmierć zawłaszczają rozum, a kobieta zaczyna uosabiać to, co dotychczas pozostawało stłumione. Artykuł kończy analiza intertekstualnego odniesienia do Homera w A Map of Glass, w którym Sylwia identyfikuje się z Odyseuszem przywiązanym do masztu, aby nie uległ kuszeniu syren. Lektura tego fragmentu Odysei pokazuje, że w obrazowaniu Kanta Itaka zmienia się w wyspę prawdy, a morze podczas sztormu utożsamiane jest z pragnieniem, śmiercią i kobiecością. Podczas gdy Odyseja tłumi niebezpieczne przesłanie śpiewu syren, proza Urquhart nadaje mu nowy wymiar pozytywnej inspiracji dla postaci kobiecych.