Aesthetic Modes of Attack: The Woman Critic-Artist, Caractère unique

Abstract

This paper explores how women who are both critics and artists resist the designations assigned to genre and gender. The alias of caractère unique subverts the academic categories that seek to locate and confine their unique practice and their work. In a set of creative evasions that explore the limitations of brackets and applications, this investigation of ambiguity proceeds as a poetics of digression, working from interviews that Dorota Filipczak conducted with Mieke Bal and Rukmini Bhaya Nair. The result is an excursion into bavardage that is nevertheless an aesthetic disruption of the authority of structure and destination.

Rozdział rozpatruje sposoby, w jakie kobiety łączące ze sobą karierę krytyczki i artystki starają się uniknąć klasyfikacji ze względu na typ uprawianego dyskursu oraz ze względu na płeć. Określenie tych kobiet jako caractères uniques pozwala zakwestionować kategorie akademickie, które mają za zadanie precyzyjnie usytuować oraz poddać ograniczeniom ich wyjątkowe działania i osiągnięcia. Tekst jest zbiorem twórczych uników, których celem jest zbadanie rygoru schematów i systematyzacji. Wywód na temat wywiadów Doroty Filipczak z Mieke Bal i Rukmini Bhayą Nair, odwołujący się do poetyki dygresji, stanowi wieloznaczną analizę wieloznaczności. Jego efektem jest uwolnienie wielosłowia (bavardage), estetyczny cios godzący w autorytarność struktury i celu.