Show simple item record

dc.contributor.authorGontarski, Waldemar
dc.date.accessioned2014-05-31T12:09:31Z
dc.date.available2014-05-31T12:09:31Z
dc.date.issued2014
dc.identifier.issn0208-6069
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11089/4753
dc.description.abstractThe contemporary truth reconstructed in a trial reflects differences between the Aristotelian truth in terms of its essence and criterion (material truth – veritas est adaequatio rei et intellectus – ad Aristotle, The Metaphysics IV.7.[1011b 26-27])- and its practical realisation (objective truth – in medio stat veritas – ad Aristotle, Nicomachean Ethics II.7.[1108a 19–20]). In a non-adversarial processes – such as the Polish criminal trial - as opposed to the Anglo-Saxon one - the Polish administrative procedure (an administrative court has only a controlling function, not a reformative one and does not ascertain facts on its own) or separate proceedings in the Polish civil procedure – the court is expressis verbis obliged to reconstruct the objective truth (i.e. the truth which can be ascertained by a man meeting the diligentia boni patris familias standard) and not the material truth. Nonetheless, if the judicial truth understood in this way (the truth ascertained by the court; if the court does not demonstrate an evidential initiative, then it will not ascertain the truth, but it will merely assess the reliability of the evidence submitted as in the Anglo-American criminal trial) will differ from the material truth, it can act as a statutory premise to resume the proceedings. That is, generally speaking, the main difference between the inquisitorial and the adversarial models.en
dc.language.isoplpl_PL
dc.publisherWydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiegopl_PL
dc.relation.ispartofseriesActa Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica;73
dc.subjectAristotelian truthen
dc.subjectmaterial truthen
dc.subjectobjective truthen
dc.subjectadministrative procedureen
dc.subjectadministrative court proceedingsen
dc.titlePrawda arystotelesowska w procesie administracyjnym i sądowoadministracyjnympl_PL
dc.title.alternativeAristotelian truth in administrative procedure and administrative court proceedingsen
dc.typeArticlepl_PL
dc.page.number79-110pl_PL
dc.referencesAlexy Robert. 1985. Theorie der Grundrechte. Baden-Baden.
dc.referencesAristoteles 2007.Die Nikomachische Ethik. tł. Olof Gigon. Düsseldorf.: Artemis & Winkler.
dc.referencesAristotle. 1894. Etyka nikomachejska. (tekst grecki). Oxford : Clarendon Press.
dc.referencesAristotle. 1924. Metaphysics, tł. Waldemar Gontarski, Oxford : Clarendon Press.
dc.referencesAristotle. 1957. Politics III.2. tł. Ernest Barker. Oxford : Clarendon Press.
dc.referencesAristotle. 2002. Nicomachean Ethics. tł. Sarah Broadie, Christopher Rowe. Oxford : Clarendon Press.
dc.referencesArystoteles. 2003. O niebie. W Dzieła wszystkie, T. 2, tł. Paweł Siwek, Warszawa : Wydawnictwo Naukowe.
dc.referencesBojańczyk Antoni. 2011. Dowód prywatny w postępowaniu karnym w perspektywie prawnoporównawczej. Warszawa : Wolters Kluwer Polska.
dc.referencesCicero. 1931. Pro Murena. XXX, 62. W M. Tullius Cicero, Orationes: Pro L. Murena Oratio. Pro Archia Poeta Oratio, 33. Lwów : Książnica Atlas.
dc.referencesCicero. 1987. The Speeches. In Catilinam I–IV. Pro Murena. Pro Sulla. Pro Flacco, tł. Coll MacDonald. London.
dc.referencesCyceron Marek Tulliusz. 2003. Mowa w obronie Mureny. W Mowy, tł. Julia Mrukówna, 105. Kęty : Wydawnictwo Antyk.
dc.referencesCzeżowski Tadeusz. 1967. „W sprawie deontologii pracownika naukowego” Etyka nr 2 : 118.
dc.referencesDębiński Antoni. 2004. Rzymskie prawo prywatne. Kompendium. Lublin : Wydawnictwo KUL.
dc.referencesDripps Donald. 2011. The Substance-Procedure Relationship in Criminal Law. W Philosophical Foundations of Criminal Law, red. Anthony Duff, Stuart Green, 416- 418. Oxford : University Press.
dc.referencesDworkin Ronald. 1978. Taking Rights Seriously. London : Duckworth.
dc.referencesGiaro Tomasz. 2011. Rzymskie prawdy prawnicze. Eksperyment myślowy. W Aurea praxis, aurea theoria. Księga pamiątkowa ku czci Profesora Tadeusza Erecińskiego. T. 2, red. Jacek Gudowski, Karol Weitz, 2967. Warszawa : LexisNexis.
dc.referencesGizbert-Studnicki Tomasz. 2009. „Prawda sądowa w postępowaniu cywilnym„ Państwo i Prawo (7).
dc.referencesGontarski Waldemar. 2012. „Zagadnienia definicyjne. Cz. 1.” Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej 2 :59.
dc.referencesGontarski Waldemar. 2002. „Członkostwo partnerskie. Nie da się pogodzić zasady niedyskryminacji z wprowadzaniem dyskryminujących przepisów określających sposób ustalania wysokości dopłat bezpośrednich dla polskich rolników” Rzeczpospolita z dnia 8.07.
dc.referencesGontarski Waldemar. 2003. „Jaka prawda obowiązuje dziennikarza. Po wyroku Sądu Najwyższego w sprawie Aleksander Kwaśniewski – „Życie” ” Rzeczpospolita z dnia 20.05.
dc.referencesGontarski Waldemar. 2004. „Ile prawdy w prawdzie. Polemika. Domaganie się dowodu prawdy od dziennikarz przestrzegającego szczególnej staranności jest sprzeczne ze standardami Rady Europy i z zasadami racjonalnego myślenia” Rzeczpospolita z dnia 9.07.
dc.referencesGontarski Waldemar. 2004. Dziennikarz jako pracownik. Analiza systemowa sporów sądowych, (rozprawa doktorska obroniona w 2005 r.). Warszawa : Uniwersytet Warszawski.
dc.referencesGontarski Waldemar. 2005. „Ochrona dobrego imienia osoby prawnej na przykładzie ‘afery Orlenu” Gazeta Sądowa 1 : 14.
dc.referencesGontarski Waldemar. 2007. „Przyczynek do konstytucyjnej teorii dowodów, czyli kiedy nagranie magnetofonowe jest dowodem z dokumentu, a kiedy dowodem rzeczowym. Glosa aprobująca do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2007 r., III KK 237/06” Gazeta Sądowa 9 : 33.
dc.referencesGontarski Waldemar. 2009. Toksyczne opcje walutowe. Zarys teorii prawa na przykładzie polskich opcji walutowych. Warszawa : Wydawnictwo Zrzeszenia Prawników Polskich.
dc.referencesGontarski Waldemar. 2013. Aitia - wina arystotelesowska. Cz. 2. Warszawa : Europejska Wyższa Szkoła Prawa i Administracji.
dc.referencesGontarski Waldemar. 2013. „Aitia – wina arystotelesowska. Zagadnienia definicyjne. Cz. 2”. Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej 1 : 85.
dc.referencesGontarski Waldemar. 2013. Prawda w postępowaniu karnym. W Pojęcie, miejsce i znaczenie prawdy w procesie karnym, red. Karolina Kremens, Jerzy Skorupka, 187. Wrocław : Oficyna Prawnicza.
dc.referencesGontarski Waldemar. 2013. Sprawca nieumyślny a sprawca przypadkowy. W Profesor Marian Cieślak – osoba, dzieło, kontynuacje, red. Wojciech Cieślak, Sławomir Steinborn, 236-237. Warszawa : Lex a Wolters Kluwer business.
dc.referencesJakubecki Andrzej. 1998. „Kontradyktoryjność a poznanie prawdy w procesie cywilnym w świetle zmian kodeksu postępowania cywilnego” Przegląd Sądowy 10 : 64.
dc.referencesJevons William. 1922. Logika. tł. Czesław Znamierowski, Warszawa : Trzaska, Evert i Michalski.
dc.referencesKardas Piotr. 2012. Zasada prawdy materialnej a kontradyktoryjność postępowania dowodowego. Przeciwstawne czy komplementarne zasady procesu karnego W Adwokatura jako uczestnik procesu legislacyjnego, red. Jacek Giezek, Andrzej Malicki, 60. Warszawa : Wolters Kluwer Polska.
dc.referencesKmiecik Romuald. 2013. „ „Dowód prywatny” i tzw. zasada swobody dowodzenia w postępowaniu karnym” Państwo i Prawo (2) : 33.
dc.referencesKnysiak-Molczyk Hanna. 2014. Komentarz do art. 174 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi W Skarga i skarga kasacyjna w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Komentarz. Orzecznictwo, red. Hanna Knysiak-Molczyk, LexPolonica nr 25114. LexisNexis.
dc.referencesKochanowski Janusz. 1991. „Standard ‘rozsądnego człowieka’ w prawie karnym” Studia Iuridica T. XX : 125-134.
dc.referencesKotarbiński Tadeusz. 1999. Prakseologia. cz. 1. Wrocław : Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
dc.referencesLawrenc F. 2012. Gadamer’s Hermeneutics and Aristotle’s Practical Philosophy. W Hermeneutic Rationality. La rationalité herméneutique, vol. 3, red. Maria Luisa Portocarrero, Luis Antonio Umbelino, Andrzej Wierciński, 209. Berlin : Lit-Verlag.
dc.referencesManowska Małgorzata. 2003. Postępowania odrębne w procesie cywilnym, Warszawa : LexisNexis.
dc.referencesMariański Adam. 2003. „Glosa do wyroku NSA z dnia 24 lipca 2002 r., SA/Sz 1508/01” Glosa 3.
dc.referencesPrzybysz Piotr. 2007. Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa : LexisNexis.
dc.referencesPrzybysz Piotr. 2007. Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa : LexisNexis.
dc.referencesSawczuk Mieczysław. 1985. Teorie prawdy w prawie cywilnym (procesowym i materialnym). W Studia z prawa postępowania cywilnego. Księga pamiątkowa ku czci Zbigniewa Resicha, red. Maria Jędrzejewska, Tadeusz Ereciński, 261. Warszawa : Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
dc.referencesSupernat Jerzy. 1984. Odesłanie do zasad prakseologicznych w prawie administracyjnym, Wrocław : Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
dc.referencesTwardowski Kazimierz. 1965. Z logiki przymiotników. W Wybrane pisma filozoficzne, 374. Warszawa : Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
dc.referencesWaśkowski Eugeniusz. 1933. Podręcznik prawa cywilnego. Wilno 1933.
dc.referencesWaśkowski Eugeniusz. 1932. System procesu cywilnego. Wilno : (Drukarnia Zorza).
dc.referencesZieliński Maciej. 1979. Poznanie sądowe a poznanie naukowe. Poznań : Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record