Devices of irony in the Late Medieval vision: The case of Geoffrey Chaucer's "Parliament of Fowls"

Abstract

Późnośredniowieczna senna wizja jest gatunkiem opierającym się w dużej mierze na ironii, jeśli idzie o jej sposób tworzenia znaczenia. W tym artykule do ironii podchodzi się używając pojęcia krytycznego dystansu, którego ona wymaga od czytelnika (w odróżnieniu od zakodowanej empatii i zaangażowania emocjonalnego). Ten efekt dystansowania osiąga się w "Parliament of Fowls" Chaucera dzięki licznym chwytom takim jak paraleizmy i podobieństwa (na przykład wspólne szczegóły ikonograficzne, powracające motywy i echa słowne w każdej z trzech części wizji), które inicjują proces porównania, przyczyniając się tym samym do osiągnięcia ironicznego dystansu. Ten sam dystans uwidacznia się w niemożności interpretacji trzech niekompatybilnych pojęć miłości, obecnych w tej wizji.