| dc.description.abstract | Autor artykułu podejmuje dyskusję z obiegowymi opiniami na temat jednolitego
charakteru gatunku znanego powszechnie pod nazwą comedia, który stworzył hiszpański
teatr Złotego Wieku. Na podstawie analizy licznych utworów, przeprowadzonej pod
kątem występowania i funkcji elementów uważanych przez wielu badaczy za stałe elementy
strukturalne i wspólne dla dramaturgii hiszpańskiego Złotego Wieku (m.in. temat
honoru, zazdrości, śmierci, a także obecność pojedynków i efektów scenicznych), autor
dowodzi zjawiska „względności gatunkowej”, podkreślając, że żaden z elementów strukturalnych
czy też tematycznych, jak honor, monarchia, religia, uznanych za zawsze obecne
i we wszystkich odmianach comedia (dramatach honoru, komediach płaszcza i szpady,
komediach intrygi, dramatach religijnych, w tym też w comedia de santos, itd.), nie
pełni „funkcji absolutnej”. Uznanie comedia za gatunek jednolity jest błędem i prowadzi
do zafałszowania obrazu hiszpańskiej dramaturgii Złotego Wieku, niezwykle zróżnicowanej
właśnie pod względem gatunkowym i tematycznym. Zdefiniowanie w konkretnym
przypadku aspektu gatunkowego nie jest jednak zadaniem łatwym, wymaga bowiem
zbadania wielu tekstów i zbudowania na tej podstawie modelu gatunkowego, a także
wzięcia pod uwagę odbioru publiczności, tzn. również lektury i interpretacji dramatu
w epoce Złotego Wieku. | pl_PL |
