«Мы делали там то, после чего не попадешь в рай…». Образ войны в Афганистане в художественно-документальной прозе Светланы Алексиевич Цинковые мальчики

Abstract

The object of research discussed in this article is the documentary prose of Svetlana Alexievich. We are concerned with the powerful stream of documentary evidence in modern literature and the special nature of this genre. We drew attention to Boys in Zinc, a novel that offer a unique image of the truth about the Soviet-Afghan War, an expensive and pointless conflict. The book shows the harsh realities of the war (the ruthless army, the shame and shattered lives of the veterans), and the authorities, ruthless and cynical in sending young and unready young men to war.

Celem artykułu jest przedstawienie dokumentalnej prozy Swietłany Aleksijewicz w świetle rozważań dotyczących specyfiki jej twórczości i gatunku. Źródłem twórczości pisarki jest zawsze ludzki dokument i sam człowiek, którego przeżycia stanowią inspirację do uogólniających wniosków na temat kondycji człowieka we współczesnym świecie. Rozważania oparliśmy o reportaż Cynkowi chłopcy, który ukazuje okrucieństwo wojny a Afganistanie i zrywa z mitem wielkiego Związku Radzieckiego. W książce pobrzmiewa rozczarowanie bezduszną cyniczną władzą, która wysłała na wojnę tysiące nieprzygotowanych niewinnych młodych ludzi pod szyldem pomocy zaprzyjaźnionej Republice Afganistanu.