Regionalizm płocki w okresie II Rzeczypospolitej

Abstract

Charakterystycznym zjawiskiem w życiu społecznym, naukowym i kulturalnym Polski lat 1918-1939 był regionalizm. Szczególnie wyraźnie rozwinął się regionalizm rozumiany jako ruch społeczny, koncentrujący się na pogłębianiu, pielęgnowaniu, propagowaniu bądź odnawianiu dziedzictwa kulturowego danego regionu, a także dbałości o jego rozwój gospodarczy. Ruch ten w latach 20. XX wieku zyskał legitymizację społeczną i programową, został zdefiniowany co do swoich założeń i celów. Wówczas terminy region i regionalizm zaistniały na stałe w języku polskim. U podstaw regionalizmu legły tradycje społecznikowskie z obszaru wszystkich trzech zaborów ziem polskich, powstałych po upadku i Rzeczypospolitej. Ponadto wpłynęły nań: zabiegi zmierzające do podtrzymania i pielęgnowania wybranych elementów kultury ludowej, osiągnięcia regionalizmu francuskiego, rozwijające się krajoznawstwo oraz inspiracje wybitnych pisarzy – przede wszystkim Stefana Żeromskiego