Argomentazione: idee, probierni, interrogativ
Streszczenie
Artykuł jest głosem w dyskusji na temat znaczenia i zasięgu zjawisk związanych z procesem
argumentacji w komunikacji językowej oraz wkładu tego procesu d o ogólnej charakterystyki
dyskursu. Wyjście od założeń starożytnej myśli retorycznej, w szczególnym stopniu odnoszącej
się do arystotelesowskiej sztuki mówienia, skłania do przybliżenia, a nawet włączenia teorii
argumentacji do programu badawczego lingwistyki tekstu, której genotyp niewątpliwie zawiera
klasyczne źródła. Stąd też teza o charakterystycznej koncepcji tekstualizacji korzystającej z technik
argumentowania w wypowiedzi ustnej i/lub pisemnej oraz stanowiącej rodzaj dyskursu
argumentacyjnego.
Proces powstawania, emisji i odbioru tekstu o charakterze argumentacyjnym wpisuje się
w szeroki plan zachowań społecznych. Argumentacja, podobnie jak retoryka klasyczna, zapewnia
przekazywanej informacji głęboką i skuteczną logiczność, co przyczynia się do osiągnięcia
pragmatycznego celu założonego przez twórcę/uczestnika aktu argumentacji. Charakter społeczny
argumentacji sprawia, że większość praktyk językowych można rozpatrywać w kontekście ich
funkcji argumentacyjnej lub metaargumentacyjnej. Funkcjonalność technik argumentowania
gwarantuje w wielu sytuacjach zamierzony przebieg aktu mowy w planie illokucyjnym
i perlokucyjnym. Argumentacja okazuje się wreszcie wyznacznikiem intencjonalności wypowiedzi,
będąc tym samym jednym z ważniejszych elementów, które pozwalają się prefigurować i realizować
w komunikacji językowej.
Collections