Fenomen biografii jednego małżeństwa – ich życie, ich sędziwy wiek

Abstract

Prezentowana opowieść przedstawia losy Stanisława i Haliny, przykładnego małżeństwa. Oboje przeżyli wojenne dzieciństwo. Fenomenologia konsekwentnie odsyła do istoty opisywanych przez nich przeżyć. Hermeneutyka ukazuje natomiast, że dzięki toczonej narracji można porządkować własne życie, które w samym jego biegu bardzo często podlega bezładnym procesom. Najważniejszego bilansu życia dokonuje się zazwyczaj w sędziwym wieku. Dobrze jest mieć wtedy wokół siebie bliskich, z którymi można dzielić swoje przeżycia. Udane małżeństwo lub chociaż wspomnienie o nim może być dla starszego człowieka prawdziwą ostoją. Troska o współmałżonka jest nieraz żmudna, lecz miłość i najlepiej pojęte poczucie obowiązku w pełni rekompensują podejmowany trud. Pragnę wykazać, że nie trzeba być tzw. „bohaterem historii”, aby żyć godnie i szczęśliwie oraz żeby być przykładem dla innych.

The presented story tells the lives of Stanislaw and Halina, an exemplary marriage. Both of them survived the war childhood. Phenomenology consequently refers to the essence of the experiences which are described by them. Hermeneutics shows instead that thanks to narration, which is waged the wagers can organize their own lives, in course of which they very often subject to incoherent processes. The most important life balance is usually carried out in the old age. It is good to have then the loved ones around you – you can share your experiences with them. A successful marriage or at least the memory of it may be for the older man his true mainstay. Caring for a spouse is often toilsome, but the love and the best understood sense of duty compensate fully the undertaken effort. I want to demonstrate that you do not need to be called “the hero of history” to live with dignity and happily and to be an example for others.