Malowanie kobiety w wierszu Kobiece Juliana Tuwima

Abstract

Poetycka wrażliwość wizualna Juliana Tuwima ukazuje rzeczywistość między widzialnym a niewidzialnym. Transformacja różnych obrazów w wierszu Kobiece zależy nie tylko od skierowania wzroku fizycznego czy ukierunkowaniu spostrzeżenia, ale także od odczytania intencji samego twórcy w doświadczeniu wizualnym potencjalnego odbiorcy. Od obrazu nie sposób uciec. Obok obrazów zewnętrznych istnieją także wewnętrzne – jak definiuje Maria Poprzęcka – wewnętrzne, widziane zamkniętymi oczyma. Obraz zewnętrzny lub wewnętrzny jest zawsze formą wyrażenia działań artystycznych. Widzenie obrazów to podwójne spotkanie: z malowaną słowem frazą wiersza i malującym owe poetyckie impresje poetą. W wierszu Kobiece pojawiają się różne wizerunki kobiet ukazane z motywem wodnej kąpieli na wielu obrazach w dziejach historii sztuki, a mianowicie od Narodzin Wenus Sandro Botticellego, Wenus z lustrem Diego Velázqueza, Kąpiącej się Jeana Augusta Dominiqua Ingresa do Wielkich kąpiących się Paula Cézanne`a, Kobiety z miednicą Edgara Degasa, Modelek Georgesa Seurata i Pochylającej się kobiety Pierre`a Bonnarda. Wizerunek kobiety w utworze Tuwima podlega ciągle zmianie i przemianie, to obraz niedokończony i nieodgadniony podobnie jak natura kobieca.

The poetic visual sensibility of Julian Tuwim shows the reality between the vis- ible and the invisible. Transformation of different images in the poem The Feminine depends not only on the physical sight or direction of gaze, but also on reading the intentions of the artist in the visual experience of the potential recipient. It is impossible to escape image. Apart from external images, there are also internal ones – as defined by Maria Poprzęcka – seen through the closed eyes. In - ternal or external image is always a form of expression of artistic activities. Seeing images is a double encounter: with the poetic phrase painted with a word, and the poet painting those poetic impressions. In the poem The Feminine, there are different images of women shown with the theme of water bath in many paintings in the history of art, namely The Birth of Venus by Sandro Botticelli, Venus with a Mirror, Diego Velázquez, The Bathing Woman by Jean August Dominique Ingres, Bathers by Paul Cézanne, Woman in the Bath by Edgar Degas, Models by Georges Seurat and Woman Leaning on Her Elbow by Pierre Bonnard. The image of a woman in Tuwim’s poem is still subject to change and transformation, it is an image unfinished and inscrutable as feminine nature.