Troska o dziecko i jego potrzeby w działaniach Wydziału Opieki Społecznej Zarządu Miasta Łodzi w okresie międzywojennym

Abstract

Wydział Opieki Społecznej (WOS), jako jednostka organizacyjna władz miasta Łodzi w okresie międzywojennym, oficjalną działalność rozpoczął 1 kwietnia 1921 r. Jego najważniejszym zadaniem była opieka nad ubogimi mieszkańcami miasta. Opieka ta polegała na udzielaniu pomocy doraźnej (np. pomoc pieniężna) lub stałej (umieszczanie w odpowiednich placówkach opiekuńczych). W zależności od rozmiaru potrzeb, osoby biedne kierowano do odpowiedniego zakładu lub udzielano im wsparć pieniężnych. Dzieci bezdomne i sieroty (samodzielnie zgłaszające się do Wydziału lub przyprowadzane przez organy bezpieczeństwa publicznego), po uprzednim zbadaniu ich warunków materialnych i rodzinnych, umieszczano w pogotowiu opiekuńczym albo udzielano im zapomogi pieniężnej, wydawano bezpłatne obiady, odzież, obuwie, bieliznę. Od 1923 r., wraz z ustawą regulującą kwestię opieki społecznej nad dzieckiem, zintensyfikowano działania władz miejskich w tej dziedzinie. Pod patronatem WOS znalazło się wówczas 17 instytucji, w tym 7 dla dzieci: I i II Miejski Dom Wychowawczy, Miejskie Pogotowie Opiekuńcze dla Dzieci, Żłobek dla Niemowląt, Schronisko dla dzieci chorych na jaglicę i internaty dla moralnie zaniedbanych chłopców i dziewcząt.