Tall Leather Boots From the Death Pits of Polish Officers – Victims of the Soviet Regime During World War II

Abstract

Footwear has long been a vital component of human attire, particularly for ancient warriors, knights, and soldiers over the centuries. Along with the development of technology and warfare, footwear has also been transformed many times in numerous ways. The primary objective behind those changes was to create better foot protection against various traumas and ensure greater comfort while walking. However, even the most durable boots eventually succumbed to wear and tear due to excessive use or mechanical damage, whether during times of war or peace. The boots unearthed from the death pits of Polish officers, executed by the Soviet NKVD in 1940, serve as examples of this reality.

Początek II wojny światowej na terenie Polski związany był z dwoma etapami rozbioru kraju: atakiem Niemiec 1 września i inwazją Związku Sowieckiego 17 września. Decyzja Stalina o masowej egzekucji wziętych do niewoli oficerów miała na celu zniszczenie warstw przywódczych i inteligencji. Do końca okupacji sowieckiej oficerowie, przedstawiciele administracji państwowej, a także wykształceni szeregowi żołnierze, byli typowani w obozach jenieckich i mordowani. Przez wiele lat temat ludobójstwa polskich oficerów przez Związek Radziecki był przemilczany. Dopiero w latach dziewięćdziesiątych XX w. władze radzieckie wyraziły zgodę na ekshumacje masowych grobów ofiar represji NKWD przez polskich archeologów. W trakcie ekshumacji „dołów śmierci” pozyskano liczne przedmioty osobiste, dewocjonalia i odzież ofiar, w tym obuwie wojskowe, które czasami stanowiło jedyny zachowany element ubioru.To właśnie przedmioty osobiste ofiar z katyńskich grobów, a także stan zachowania ich obuwia, w tym przetarcia skóry, chałupnicze naprawy i modyfikacje, były dowodem na to, że polskich oficerów, po długim oczekiwaniu w obozie jenieckim, zamordowano, a ich ciała wrzucono do dołów śmierci. Prace ekshumacyjne prowadzone w latach dziewięćdziesiątych XX w. rzuciły nowe światło na fakt ludobójstwa przeprowadzanego przez Związek Radziecki na polskich oficerach. Mimo wszystko, nadal jest to niewielki krok w kierunku odkrycia prawdy o zbrodni katyńskiej, gdyż po wielu latach w Rosji wciąż dochodzi do fałszowania historii, a istotne dokumenty pozostają utajnione.