Club kids i amerykańskie subkultury przełomu XX i XXI wieku. „Project X” jako narzędzie projektowania tożsamości członków nowojorskiej sceny klubowej

Abstract

Praca analizuje amerykańską (sub)kulturę club kids, w ujęciu ich oficjalnego czasopisma „Project X” wydawanego w latach 1988-1995. Club kids znani z ekstrawaganckiego wyglądu i stylu bycia, tworzyli tożsamości inspirowane gabinetami kuriozów i kulturą celebrycką. Korzystając z teorii symbolicznej konwergencji E.G. Bormanna, autor pokazuje, że dla marginalizowanych fantazje są równie ważne jak rzeczywistość, pomagają zmierzyć się z trudnościami i mogą stanowić formę protestu. W pracy club kids porównywani są do takich grup odmieńczych jak The Cockettes i harlemskie domy balowe, co pozwala lepiej umieścić ich działania w kontekście amerykańskiej historii queer. Ilościowa analiza „Project X” wykonana została przy pomocy programu MAXQDA Analytics Pro i objęła wszystkie przekazy dziennikarskie i reklamowe zawarte w 37 numerach czasopisma. Teksty dotyczące club kids, ich związków z (sub)kulturą balu i sceną techno zostały poddane dodatkowo jakościowej analizie multimodalnej opartej na zasadach gramatyki wizualnej opracowanych przez G. Kressa i Th. van Leeuwena, co umożliwiło holistyczną interpretację „Project X” w odniesieniu do pojęć motywu i typu fantastycznego oraz sagi retorycznej stworzonych przez E.G. Bormanna. Cztery główne koncentry tematyczne tekstów periodyku, jakie ustalono w toku analizy to: sława, przemoc, powrót do dzieciństwa i przyszłość. Wynikiem analizy było również ukazanie zmieniającej się wizji retorycznej club kids oraz wskazanie, że rywalizacja o popularność i kultywowanie przemocy wewnątrzśrodowiskowej odegrały kluczową rolę w upadku grupy.

The presented dissertation analyzes the American (sub)culture of club kids through the lens of their official magazine "Project X," published between 1988-1995. Known for their extravagant appearance and lifestyle, club kids created identities inspired by freakshows and celebrity culture. Utilizing E.G. Bormann's Symbolic Convergence Theory, the author of the work demonstrates that for marginalized individuals, fantasies are as significant as reality, helping them to cope with difficulties and potentially serving even as a form of protest. In the work, club kids are being compared to other marginalized groups like The Cockettes and Harlem ball houses, positioning their activities within the context of American queer history. A quantitative analysis of "Project X" was conducted using MAXQDA Analytics Pro, covering all journalistic and advertising content in 37 magazine issues. Additionally, a qualitative multimodal analysis based on the visual grammar principles developed by G. Kress and Th. van Leeuwen was applied to texts about club kids, their connections to ball culture, and the techno scene, which allowed a holistic interpretation of "Project X" with Bormann's concepts of fantasy theme, fantasy type, and rhetorical saga. Four main thematic focuses of the texts were established: fame, violence, return to childhood, and the future. The analysis also revealed the evolution of club kids' rhetorical vision and indicated that rivalry and internal violence played a key role in the group's downfall.