Self-Assessment of the Intercultural Competences of Medical Doctors and Nurses in Poland in the Face of Current Refugee Challenges

Abstract

Health care is one of the most important systems in both society and the economy. At the same time, it is a highly complex system that is subject to an increasing number of challenges in the contemporary world.For example, the health care system in Poland struggles primarily with inadequate numbers of nurses and medical doctors, as well as insufficient funding. A relatively new challenge is to provide for the health needs of refugees, whose number is increasing due to the war in Ukraine beyond Poland’s eastern border.This raises the question of the substantive preparation of nurses and medical doctors to work in a culturally diverse environment. Have they had the opportunity to train in intercultural competences? How do they assess their own intercultural competences? Do they see challenges in their interactions with foreigners?The aim of this paper is therefore to present a self‑assessment of the intercultural competences of medical doctors and nurses in Poland, in particular in the context of current refugee challenges.In order to achieve the assumed goal, a proprietary questionnaire form was created, and a nationwide survey was conducted among a group of professionally active medical doctors and nurses.The results of the research, in addition to providing valuable knowledge, were used to draw up specific recommendations for improving the continuing education of medical and nursing staff in the area of intercultural competences. Based on the research results, guidelines for better management in public health organisations were also created.This text may be of interest to researchers of management in public health care organisations, and in particular human resources management in health care institutions, as well as practitioners trying to deal with the current problems facing public health management.

Zarządzanie systemem ochrony zdrowia jest jedną z najważniejszych kwestii zarówno dla społeczeństwa, jak i dla gospodarki, a jednocześnie jest systemem wysoce złożonym, podlegającym coraz większej liczbie wyzwań współczesnego świata. System opieki zdrowotnej w Polsce boryka się przede wszystkim z niewystarczającą liczbą pielęgniarek i lekarzy, a także niewystarczającymi środkami finansowymi. Stosunkowo nowym wyzwaniem jest zabezpieczenie potrzeb zdrowotnych uchodźców, których liczba wzrasta w związku z wojną w Ukrainie za wschodnią granicą Polski. Rodzi to pytanie o merytoryczne przygotowanie pielęgniarek i lekarzy do pracy w środowisku zróżnicowanym kulturowo. Czy mieli okazję szkolić się w zakresie kompetencji międzykulturowych? Jak oceniają własne kompetencje międzykulturowe? Czy widzą wyzwania w swoich interakcjach z obcokrajowcami?Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie samooceny kompetencji międzykulturowych lekarzy i pielęgniarek w Polsce, szczególnie w kontekście współczesnych wyzwań uchodźczych.Dla osiągnięcia założonego celu stworzono autorską ankietę badawczą, a następnie przeprowadzono ogólnopolskie badanie ankietowe wśród grupy aktywnych zawodowo lekarzy i pielęgniarek.Wyniki badań, oprócz dostarczenia pewnej wiedzy, posłużyły do opracowania konkretnych rekomendacji dotyczących doskonalenia kształcenia ustawicznego kadry lekarskiej i pielęgniarskiej w obszarze kompetencji międzykulturowych. Na podstawie wyników badań stworzono także wytyczne dotyczące doskonalenia procesów zarządzania w publicznych organizacjach ochrony zdrowia.Tekst ten może zainteresować badaczy zarządzania publicznymi organizacjami ochrony zdrowia, a w szczególności zarządzania zasobami ludzkimi w zakładach opieki zdrowotnej, a także praktyków próbujących stawić czoła aktualnym problemom zarządzania zdrowiem publicznym.