Podległość sędziego Konstytucji i ustawom w sprawowaniu urzędu

Abstract

Konstytucja powierzyła władzy sądowniczej szczególne zadanie w państwie. Obejmuje ono sprawowanie wymiaru sprawiedliwości przez rozpatrywanie spraw przedstawionych przez jednostkę. Jego realizacja polega na kontroli sposobu stanowienia i stosowania prawa, a przez to nieuchronnie przybiera postać dokonywania wiążącej oceny działalności egzekutywy i legislatywy. W praktyce może prowadzić do oparcia relacji między władzami na konflikcie oraz wzajemnej rywalizacji. Tworzy po stronie władzy ustawodawczej i wykonawczej ryzyko podejmowania działań, osłabiających pozycję ustrojowoprawną sądów. Mogą one przybrać rozmaitą postać i stać się udziałem różnych podmiotów, dysponujących uprawnieniami z zakresu nadzoru, kontroli, zarządzania czy prowadzenia postępowań dyscyplinarnych. Zmiana stanu prawnego, opisywana jako „spór o praworządność”, uzasadnia przekonanie, że nawet regulacje, mające charakter techniczny, związane z kwestiami administracyjnymi, dotyczące z pozoru jedynie organizacji pracy sądów, stosowane arbitralnie czy wręcz intencjonalnie, mogą wpływać na niezawisłość sędziowską i jego podległość Konstytucji i ustawom.