Posthuman Pedagogy of the Common Worlds of Children and Animals – From Independence to Relationality

Abstract

The author’s intent is to describe the concept of pedagogy of the common worlds of children and animals embedded in the framework of posthuman philosophy. In its assumptions, the child’s essence is tightly connected to non-human beings, individuals and forces, existing in the common worlds of life. Children and animals living in those worlds are not beings separated from one another, but relational and causative ones, affecting and influencing each other. The pedagogy of the common worlds of children and animals is broadly understood as an educational practice, which allows children to maintain non-hierarchical relations with animals during interspecies encounters. It offers children an unconventional way of discovering, exploring and acting, because it allows them not to learn “about” the world, but rather to learn together “with” the world. Staying in heterogeneous common worlds and establishing deep relations with them is hence connected with the need to care about the common good. It can provide people and non-human beings with a successful existence now and in the future.

Zamierzeniem autorki jest przedstawienie koncepcji pedagogii wspólnych światów dzieci i zwierząt, osadzonej w ramie założeń posthumanizmu. W jego świetle dziecko jawi się jako istota ściśle związana z pozaludzkimi bytami, jednostkami i siłami, egzystująca we wspólnych światach życia. Zamieszkujące te światy dzieci i zwierzęta nie są odseparowanymi od siebie bytami, lecz istotami relacyjnymi, sprawczymi, wzajemnie na siebie wpływającymi. Pedagogia wspólnych światów dzieci i zwierząt jest rozumiana jako praktyka edukacyjna, która umożliwia dzieciom utrzymywanie niehierarchicznych relacji ze zwierzętami podczas spotkań międzygatunkowych. Oferuje ona dzieciom niekonwencjonalny sposób poznawania i działania, pozwala im bowiem nie tyle na uczenie się „o” świecie, co raczej na uczenie się razem „ze” światem. Przebywanie w heterogenicznych wspólnych światach i nawiązywanie z nim pogłębionych relacji wiąże się przy tym z koniecznością zadbania o dobro wspólne. Może to zapewnić pomyślną egzystencję ludziom i bytom pozaludzkim teraz i w przyszłości.