Reconstruction of a Wreath and a Flower Bunch Excavated in the Northern Crypt of St Nicolas Church in Gniew

Abstract

In the last five decades, during archaeological investigations in churches and church cemeteries both in Poland and Western Europe, relics of many wreaths made of artificial and natural flowers have been discovered. Some of them have been described in considerable detail and drawing reconstructions have been made. In many cases, the garlands were made of similar details, but the arrangement in individual compositions varied. On the basis of these discoveries, it was decided in the laboratory of the Institute of Archaeology in Toruń to make a copy of one wreath and bouquet found on the mortal remains of a child (coffin 4) in the northern crypt of St. Nicholas Church in Gniew dated to the second half of the 17th century (up to 1680). The analysis of elements was the basis for the individual flowers. And the final composition is the vision of one of the authors of the article, Barbara Gałka, who made copies of both the bouquet and the wreath. The raw materials for making the copies had been collected for a long time, as the Polish trade offer did not quite allow them to be gathered in advance. This article attempts to provide a description of the flowers used in 17th-century objects and the creative process in making the copies. The end result of these activities is shown in Figures 11, 12 and 13.

Wianki grobowe w literaturze archeologicznej mają już swoją historię. Ich elementy zostały dość dokładnie opisane i rozrysowane. Wykorzystywano zarówno kwiaty naturalne, jak i sztuczne. W badaniach znajdowane są najczęściej kwiaty sztuczne wykonane z przędzy lub tkaniny jedwabnej, papieru i metalowych drucików pierwotnie imitujących złote. Ich kształt, wielkość oraz liczba wkładanych do trumny zależała od indywidualnych upodobań i kwoty przeznaczonej na wykonanie tych ozdób. Dlatego, pomimo dużych podobieństw, każda kompozycja była nieco odmienna.W 2013 r. w krypcie północnej kościoła pw. św. Mikołaja w Gniewie odnaleziono szczątki dziecka znajdujące się w trumnie sprzed 1680 r. Pomimo że w tym kościele odnaleziono wiele przykładów różnych wianków, ten pochówek był wyjątkowy. Właściwie całe ciało dziecka (poza twarzą) pokrywały elementy sztucznych kwiatów i gałązek wykonanych z drutu i cienkiej blaszki. Takiej obfitości tych elementów jak dotąd nigdzie nie zarejestrowano. Dlatego w pracowni Konserwacji Instytutu Archeologii w Toruniu zdecydowano się na odtworzenie przynajmniej kilku detali z tego pochówku. Starano się wyodrębnić ze zmiażdżonego materiału poszczególne gatunki kwiatów. Były to kielichy goździków, lilii, tulipanów papuzich, dzikiej róży, chabrów i niezapominajek osadzonych na łodyżkach wykonach z drutu. Na podstawie dokumentacji polowej odtworzono ich układ na jedwabnej sukience grobowej (bez pleców).Od dłuższego czasu w pracowni gromadzono różne tkaniny jedwabne, które można było wykorzystać jako podstawę do odtworzenia sztucznych kielichów kwiatów. Zadania tego podjęła się studentka Barbara Gałka, kalecząc sobie w czasie pracy dłonie, tak jak rzemieślnicy z wcześniejszych wieków. Wcześniej wykonała ona rysunki poszczególnych elementów. Efektem analizy wszystkich elementów, a następnie pracy manualnej są przedstawione na rycinach 11, 12 i 13 wianek i bukiet.