Structural unity in "Forefathers' Eve", Part III

Abstract

Jedność strukturalna została w III części Dziadów osiągnięta przez symboliczne niejako ustanowienie spowiedzi z Konradem jako penitentem oraz nie-spowiedzi z Nowosilcowem jako nie-penitentem. Dramat rozwija się następująco: grzech Konrada (Prolog), rachunek sumienia (scena I), spowiedź (scena II), rozgrzeszenie i postanowienie poprawy (scena III), pokuta (scena IV i V), grzech Nowosilcowa (scena VI), brak spowiedzi (scena VII), brak rozgrzeszenia i pokuty (scena VIII). Główną rolę odgrywa Wielka Improwizacja, jest bowiem spowiedzią Konrada, która prowadzi do przebaczenia i odrodzenia, ale jest również brakiem spowiedzi Nowosilcowa, co sprowadza nań potępienie i śmierć.