Vincenzo Cardarelli poeta

dc.contributor.author	Giudici, Enzo
dc.date.accessioned	2023-01-24T17:11:03Z
dc.date.available	2023-01-24T17:11:03Z
dc.date.issued	1971
dc.identifier.issn	0084-4446
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/11089/45544
dc.description.abstract	Autor poddaje analizie świat wewnętrzny i inspirację Vinzenzo Cardarellego jako poety. Podkreśliwszy jego melancholię, zatrzymuje się nad mądrością bezużyteczną i pełną rozczarowania poezji Cardarellego. Jedyny lek na tyle żałości — to pewna rezygnacja, a nawet pewna równowaga, przede wszystkim jednak radość twórcza: radość umiarkowana, dzięki której udaje się poecie uratować — wprawdzie nie życie własne, ale własną duszę	pl_PL
dc.language.iso	it	pl_PL
dc.publisher	Łódzkie Towarzystwo Naukowe; Zakład Narodowy im. Ossolińskich we Wrocławiu	pl_PL
dc.relation.ispartofseries	Zagadnienia Rodzajów Literackich;2
dc.subject	Vincenzo Cardarelli	pl_PL
dc.subject	melancholia	pl_PL
dc.subject	poet	pl_PL
dc.title	Vincenzo Cardarelli poeta	pl_PL
dc.type	Article	pl_PL
dc.page.number	79-90	pl_PL
dc.identifier.eissn	2451-0335
dc.relation.volume	13	pl_PL
dc.contributor.translator	Skwarczyńska, Stefania
dc.discipline	literaturoznawstwo	pl_PL