| dc.description.abstract | Autor, który już poprzednio zbadał prace Brunetiere'a, Baura, Vianeya, Parturiera, Aynarda, Guegana, Brugmansa dotyczące italianizmu M. Sceve'a i jego prekursorstwa w stosunku do Plejady, daje obecnie szczegółową analizę prac poświęconych tym samym problemom pióra V. L. Saulniera i H. Webera. Problemy te zostały ostatnio raz jeszcze podjęte przez I. D. Mc Farlane'a, S. - C. Viala i D. Colemana w artykułach, które autor uważa za interesujące, chociaż nieco przestarzałe. Nie w tych bowiem zagadnieniach leży istotna doniosłość dzisiejszych badań nad Scéve'em. Najnowsza krytyka zamiast starać się ustalić, jakie jest miejsce Delie M. Scéve'a w poezji i prądach poetyckich XVI wieku, postawiła sobie po prostu pytanie, w jaki sposób powinno się rozumieć i smakować ten poemat dziś zapoznany i jak się przedstawia jego nowoczesność. Na tej drodze A. Béguin uznał Sceve'a za poetę mistycznego, a pani O. de Mourgues zrobiła z niego prekusora poezji metafizycznej, gdy natomiast M.S. Nannicini, który chciałby z powrotem zmieścić Délie w ciasnych ramach petrarkizmu i platonizmu XVI wieku, przeciwstawia się tym interpretacjom. Lecz nowoczesność Scéve'a wydaje się coraz mniej podlegać dyskusji — i to w sposób zdolny usprawiedliwić z nawiązką prace na ten temat Thierry Malniera, René Braya, Pierre Boutanga i innych. Nie można również zaprzeczyć pewnym związkom pomiędzy Scéve'em a nowoczesnym symbolizmem, choć wszelkie przybliżania lyońskiego poety do takich poetów, jak Mallarmé i Valéry, wymagają wiele ostrożności (można o tym sądzić na podstawie prac Saulniera i Webera, które — z pominięciem zresztą zupełnym problemu nowoczesności Scéve'a — mówiły o stosunkach zachodzących pomiędzy nim a nowoczesną poezją symboliczną). Autor wyciąga wniosek, że powinno się uznać za ukończone badania źródeł Délie i że teraz powinno się jako problem główny wysunąć kwestię, w jakim stopniu ten poemat zapowiada nowoczesną poezję. Idzie tutaj o zapowiedź wieloraką, a to z powodu wieloaspektowości Délie: mistycyzm, barok, metafizyka — wszystko to można odnaleźć w poemacie Scéve'a. Każda z nowoczesnych tez dążących do scharakteryzowania go zawiera część prawdy, a ich błąd polega tylko na ich wyłączności. Starać się oddzielić to, co słuszne, od tego, co błędne, aby osiągnąć syntezę nie eklektyczną, lecz dialektyczną — oto co jest celem niniejszego studium. Zamierzyło ono wskazać tę nową drogę — przy jej przejaśnieniu — którą poszła krytyka, oraz ostrzec przeciw niedostateczności i domniemaniom niektórych prac, takich jak rozprawa L.-P. Attala na temat Współczesnego stanu badań nad Scéve'em. | pl_PL |
