Uwaga a doświadczenie estetyczne improwizatora Warsztat Andrew Morrisha

Abstract

According to the Australian pedagogue and performer Andrew Morrish – “Improvisation is all about paying attention”. This statement and the structure of his workshop become a premise to their analysis through the attention issue which is a key in the context of dance stage improvisation. The query of modern scientific discourse undertaking the attention as a term including a range of cognitive system involved in selection and prioritisation of information processing within memory and perception allows to indicate at cognitive sciences and phenomenology as the most valuable in this research area. Their application is based on the way of structuring the improviser’s experience formulated by A. Morrish. It distinguishes three concurrent stages: a beginning mind, a middle mind and an end mind. The used material includes the characteristic of each of the stage presented by the Australian researcher as well as a direct experience of author’s participation in the workshop. On this basis the author of the article presents hypothesis referring to the cognitive requirements of stage improvisation in aesthetic context and possible further directions of research.

Według australijskiego pedagoga i performera Andrew Morrisha: „Improvisation is all about paying attention” (pol. improwizacja to przede wszystkim zwracanie uwagi, tłum. T. Ciesielski). Sformułowanie to, a także struktura prowadzonych przez niego warsztatów stają się przesłanką do ich analizy poprzez zagadnienie uwagi, które jest kluczowe w kontekście tanecznej improwizacji scenicznej. Kwerenda współczesnych dyskursów naukowych podejmujących uwagę jako termin obejmujący szereg systemów poznawczych, które biorą udział w selekcji i priorytetyzacji przetwarzania informacji, w tym pamięci i percepcji, pozwala na wskazanie nauk kognitywnych oraz fenomenologii jako posiadających największą wartość wyjaśniającą w tym obszarze badań. Ich aplikacja zostaje w artykule poprowadzona w oparciu o sformułowany przez Morrisha sposób strukturyzowania doświadczenia improwizatora, wyróżniający trzy współwystępujące etapy: umysłu początku, umysłu środka i umysłu końca. Wykorzystany materiał badawczy obejmuje przedstawioną przez Australijczyka charakterystykę każdego z tych etapów, jak również bezpośrednie doświadczenie udziału w jego warsztatach autora tekstu. Na tej podstawie zaprezentowane zostają hipotezy odnoszące się do poznawczych wymagań improwizacji scenicznej w kontekście estetycznym oraz możliwych dalszych kierunków badań.