Status aplikanta Izby Adwokackiej w Warszawie w latach 1925–1938

Abstract

II Rzeczypospolitej na ziemiach byłego zaboru rosyjskiego zachodziły znaczące przemiany w zakresie organizacji aplikacji adwokackiej i statusu aplikanta. Wiązały się one przede wszystkim z likwidacją aplikacji mieszanej, polegającej na konieczności odbycia najpierw aplikacji sądowej, a dopiero później adwokackiej. W konsekwencji czas aplikacji wynoszący, zgodnie ze Statutem Tymczasowym, dwa lata, został wydłużony mocą Prawa o ustroju adwokatury do lat pięciu. Aplikanci byli uważani za członków palestry, jednak ich uprawnienia były bardzo ograniczone. Do ich obowiązków należała praca w kancelarii patrona oraz uczestniczenie w zajęciach.