Freedom of Services in the EU and the Use of Languages

Abstract

Wszyscy ludzie mają własne języki i kulturę. Żyjemy w globalnym i wielokulturowym świecie. Jednolitość i zróżnicowanie zarazem przeważają. Jak je rozwiązywać? Czy pewne grupy mogą chronić swój język, podtrzymywać go i umacniać czyniąc obowiązkowym jego stosowanie, także w wypadku stosunków pracy? Takie regulacje dają korzyści danej grupie językowej, wspierają jej wewnętrzną i społeczną spójność, a także pozwalają lokalnej inspekcji i administracji na łatwą kontrolę polityki społecznej przedsiębiorstw, ponieważ są biegłe w stosowanym języku. Nie jest to jednak koniec tej historii. Należy zapytać o pracowników z innych państw, którzy nie znają języka obowiązującego w państwach, w których pracują. Unia Europejska popiera jedność i różnorodność. Środki ochronne dotyczące języków mogą być akceptowane, gdy są proporcjonalne i nie wykraczają poza granice konieczności. W razie nauczania języka, organizator może domagać się, aby nauczyciel go doskonalił. Czy można to jednak odnieść do transgranicznych stosunków pracy, zwłaszcza w Unii Europejskiej, wymagającej równego traktowania i niedyskryminowania w odniesieniu do swobody przemieszczania się pracowników i swobody usług?