Między „formą podawczą” a otwieraniem się na „bycie w dialogu” w biografiach naukowych rocznika 1947

Abstract

The article presents memories of the student period and scientific career of retired university teachers in 1947. The background to the narration about the way of conducting classes and relations with students are the assumptions of the philosophy of dialogue. This theory has its impact on the practical aspect, because it results from both pedagogy and didactics based on dialogue. The aim is to determine the importance of dialogue in the academic career of retiring academic teachers. Information obtained from lecturers using narrative intelligence techniques may indicate a high level of dialogue both at work and in interpersonal relations. However, the impact of the philosophy of dialogue on the conduct of lecturers during classes and after their completion in relation to students was not always fully understood by them during their lifetime.

Tekst prezentuje wspomnienia dotyczące okresu studenckiego i kariery naukowej emerytowanych nauczycieli akademickich z rocznika 1947. Tłem do narracji o sposobie prowadzenia zajęć i relacjach ze studentami są założenia filozofii dialogu. Teoria ta ma swoje przełożenie na aspekt praktyczny, gdyż wynikają z niej zarówno pedagogika, jak i dydaktyka oparta na dialogu. Celem jest określenie znaczenia dialogu w karierze naukowej nauczycieli akademickich przechodzących już na emeryturę. Do badania wykorzystano technikę wywiadu narracyjnego. Informacje uzyskane od wykładowców mogą wskazywać na dużą rangę dialogu zarówno w pracy, jak i w kontaktach międzyludzkich, choć oddziaływanie założeń filozofii dialogu na postępowanie wykładowców w stosunku do studentów podczas zajęć i po ich zakończeniu nie zawsze było całkowicie przez nich uświadamiane w czasie ich trwania.