Denaturalisation of Collective Identities within pro-Euromaidan Discourse (on field of Facebook Representation)
Streszczenie
The spreading violence beyond Euromaidan space in Kyiv have become one of the main issues of Ukrainian society in winter 2013–2014. For Euromaidan supporters their relatively safe space of every-day interaction came under pressure of discourse which
divided the whole world into “friends and enemies”. The naturalisation of collective identities
of Euromaidan supporters and their opponents served the purpose of symbolic struggle and
provided the simplified social worldview. The last one is, on the one hand, a useful tool of social
mobilisation but, on the other hand, this kind of worldview (simplified, “Black and white”) provokes violence. The topic of this article is a denaturalisation as an opposite strategy which creates
the complicated worldview. The research issues of this article are the following: does denaturalisation exist within pro-Euromaidan discourse; in what kind of discursive strategies and modes
does it appear? Online social networks, Facebook in particular, were chosen as a field of study.
The research method is traditional analysis of text. The implication of this research is revealing of
internal dynamic of pro-Euromaidan discourse. Przemoc rozprzestrzeniająca się poza kijowski
Majdan Niezależności stała się głównym problemem dotykającym ukraińskie społeczeństwo
zimą na przełomie 2013 i 2014 roku. Dla
zwolenników wydarzeń rozgrywających się
wówczas na Majdanie, ich względnie bezpieczna przestrzeń codziennych interakcji
znalazła się pod presją dyskursu, który dzielił
świat na „przyjaciół i wrogów”. Naturalizacja
tożsamości zbiorowych, zarówno zwolenników Euromajdanu, jak też i ich przeciwników,
była przejawem przemocy symbolicznej
i dostarczała nieskomplikowanej wizji świata.
Z jednej strony bowiem, ten uproszczony
ogląd rzeczywistości stał się użytecznym
narzędziem do mobilizacji społecznej. Z drugiej jednak, podtrzymując czarno-białą
wizję świata, prowokował do przemocy.
Przedmiotem refleksji autorki stała się zatem
denaturalizacja, rozumiana jako strategia
pozostająca w kontradykcji do tych procesów,
umożliwiająca bardziej skomplikowany ogląd
rzeczywistości. Punktem wyjścia dla tych
rozważań okazały się dwa następujące pytania: „czy denaturalizacja istnieje w ramach
dyskursu typowego dla Euromajdanu?”, „za
pomocą jakich strategii dyskursywnych się
przejawia?”. Badaniem objęte zostały sieci
społecznościowe, zwłaszcza zaś Facebook.
Sama analiza przyjęła zaś postać tradycyjnej
analizy tekstu. Na skutek zastosowania odpowiedniej procedury badawczej autorce udało
się zrekonstruować wewnętrzną dynamikę
rządzącą dyskursem Euromajdanu.
Collections
Z tą pozycją powiązane są następujące pliki licencyjne: