| dc.description.abstract | Przedmiotem rozprawy doktorskiej są wszystkie śledztwa przeprowadzone przez okręgowe Komisje Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Rzeszowie i we Wrocławiu dotyczące ludobójstwa popełnionego przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim w latach 1939-1945. Szczegółowe kwestie podjęte w badaniach podzielono na ustalenie jakie czyny zbrodnicze zostały popełnione na Polakach, co jest istotą ludobójstwa i jakie są znamiona tej zbrodni oraz jakie są ustalenia przeprowadzonych śledztw. W ramach rozprawy wyodrębniono pytania szczegółowe:
czy czyny popełnione przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach wyczerpały znamiona zbrodni ludobójstwa?
z jakich przepisów należy kwalifikować popełnione czyny?
czy śledztwa przeprowadzone zostały rzetelnie i bez zbędnej zwłoki?
Ze zgromadzonego w śledztwach materiału dowodowego wynika, że w województwie lwowskim zabitych zostało 4 250 Polaków. Ofiarami byli mężczyźni, kobiety, w tym w zaawansowanej ciąży oraz dzieci, nawet niemowlęta. Zostali zabici dlatego, że byli Polakami. Wymordowanie Polaków było środkiem mającym doprowadzić do powstania niepodległej Ukrainy.
Ludobójstwa dopuszcza się sprawca, który w celu wyniszczenia w całości albo w części grupy narodowej, etnicznej, rasowej, politycznej, wyznaniowej lub grupy o określonym światopoglądzie dopuszcza się zabójstwa, powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu, stwarza warunki życia grożące biologicznym wyniszczeniem, stosuje środki mające służyć wstrzymaniu urodzeń lub przymusowo odbiera dzieci.
Uwzględniając stan faktyczny autor wyraża opinię, że czyny popełnione na ludności polskiej wyczerpały znamiona zbrodni ludobójstwa. Niemniej jednak z uwagi na fakt, że przepisy penalizujące ludobójstwo zostały wprowadzone do porządku prawnego po mich dokonaniu, czyny te należy kwalifikować jako zbrodnie przeciwko ludzkości oraz zabójstwo, ciężkie uszkodzenie ciała, rozbój, zniszczenie mienia oraz podpalenie.
Śledztwa prowadzone były przewlekle. | pl_PL |
