Współpraca miast partnerskich w procesie integracji europejskiej

Abstract

Międzynarodowa współpraca samorządów odegrała istotną rolę w procesach zjednoczeniowych Europy po II wojnie światowej. Działania integracyjne realizowały się na dwóch poziomach: rządowym oraz samorządowym. W pierwszych latach istnienia współpraca miast zorientowana była przede wszystkim na przezwyciężania skutków wojny, jednak z czasem stała się ważnym czynnikiem integracyjnym i wspierającym rozwój demokracji w Europie. Badając integrację europejską trzeba wyraźnie rozróżnić powojenną integrację Europy od integracji w ramach Unii Europejskiej. Procesy integracyjne obejmowały całe spektrum działań zarówno pod egidą organizacji międzynarodowych, bilateralnych działań ze strony państw narodowych jak i subpaństwowych podmiotów oraz wszelkich niepaństwowych uczestników stosunków międzynarodowych. Nie oznacza to jednak, że procesy te zachodziły niezależnie od siebie. Właściwe jest założenie, że się uzupełniały, a nawet, że poszczególne działania w ramach jednego procesu integracyjnego wywoływały zmianę w innym procesie. Niemal w tym samym czasie Robert Schuman przedstawił swoja deklarację polityczną dotyczącą kształtu nowej Europy, a burmistrz niemieckiego Ludwigsburga i mer francuskiego Montbéliard rozpoczęli rozmowy na temat budowania partnerstwa między miastami. W czasie gdy formowała się Europejska Wspólnota Węgla i Stali, burmistrzowie francuskich i niemieckich miast od dwóch lat spotykali się w ramach powołanej przez siebie Międzynarodowej Unii Burmistrzów na rzecz francusko-niemieckiego pojednania. Podpisanie Traktatu Elizejskiego w 1963 r., przełomowego dla powojennych stosunków francusko-niemieckich, zostało poprzedzone trwającą już od ponad dziesięciu lat partnerską współpracą niemieckich i francuskich samorządów.