Ronsard - poète total

Abstract

Przyczyną niesłabnącego zainteresowania poezją Ronsarda jest według autora artykułu to, że Ronsard jest poetą "totalnym", tzn. takim, który przez całe swoje życie, całym bogactwem swego człowieczeństwa tworzył poezję we wszystkich jej odmianach. Na bogactwo osobowości składa się u Ronsarda jego własna uczuciowość, która łączy w sobie zarówno wesołość, jak i melancholię, radość życia i strach przed losem, a także to, że był on wrażliwym świadkiem i uczestnikiem wydarzeń swojej niespokojnej, burzliwej, ale bogatej i niezwykłej epoki. Tworząc przez całe życie (z górą 40 lat), Ronsard, jak żaden inny poeta próbował swoich sił we wszystkich rodzajach poezji: lirycznej i epickiej, bachicznej i sielankowej, elegijnej i satyrycznej, naukowej i kosmicznej, a tworząc poezję, tworzył jej język - bogaty i różnorodny, zdolny oddać bogactwo i różnorodność świata. Świadomy, że muzyka składa się na harmonię świata, której odbiciem chciał uczynić swoją poezję, dążył do osiągnięcia związku między tymi dwoma sztukami, współpracując z kompozytorami, którzy tworzyli muzykę do Amours z 1552, co jednocześnie wprowadziło sonet do historii poezji i piosenki francuskiej. Jeśli więc chcemy docenić Ronsarda tak jak na to zasługuje, to właśnie jako poetę "totalnego", jako poetę "najpełniejszej różnorodności", który opiewał wszystkie pory dnia, roku i życia, kaprysy losu, złudzenia miłości,' smutki starości i trwogę śmierci. W Deffence et Illustration de la langue Françoise du Bellay nazywał prawdziwym poetą tt0j, kto włada ludzkimi uczuciami. Ronsard, którego osobowość zespalała w sobie harmonijnie inteligencję i uczuciowość, talent i erudycję, był tym, który odczuwał świat i dawał odczuwać go innym, stając się w ten sposób ideałem poety.