| dc.description.abstract | Autobiograficzna powieść "Maria-Klara" (1910), napisana przez szwaczkę zaprzyjaźnioną
z grupą młodych artystów (m. in. Charles-Louis Philippe, Léon-Paul Fargue), była wydarzeniem
sezonu. Jej wartość podkreślił Alain-Foumier. Ten utwór, niezwykle oszczędny w środkach, określany
przez krytyków jako "królestwo niedopowiedzeń i domysłów", napisany w pierwszej osobie,
relacjonuje głównie wydarzenia, ukazując losy sieroty Marii-Klary w ciągu kilkunastu lat
(wieloletni pobyt w sierocińcu u sióstr zakonnych oraz kilka lat spędzonych w gospodarstwie
w Sologne). Bohaterka, istota niezwykle wrażliwa, poznaje rzeczywistość, jaką społeczeństwo przypisało
sierocie, odkrywa świat lektur i marzeń, świat przyrody, a także świat stosunków społecznych.
Bogata w zebrane doświadczenia, postanawia wyzwolić się z narzuconej roli. | pl_PL |
