Abstract
Na podstawie badań nad licznymi adaptacjami filmowymi tragedii Szekspira — „Hamleta”, „Otella”, „Króla Leara”, „Romea i Julii”, „Tytusa Andronikusa”, „Ryszarda III”, tragedii historycznej i „Henryka V”, dramatu historycznego — autorka pokazuje, co dzieje się z jakością metateatralną osadzoną w dziełach Szekspira, gdy zostają one zaadaptowane do innego medium — kina — i sprawdza, w jaki sposób kino może tworzyć metakino. Rozprawa jest badaniem filmowych interpretacji kilku sztuk Szekspira, a zatem „metateatr” i same teksty Szekspira służą raczej jako odskocznia do dyskusji niż stanowią jej centrum. W badaniach autorka stosuje podejście oparte na specyfice medium. Rozprawa dotyczy przede wszystkim przecięć między Szekspirem, estetyką kina, historią kina i kulturą.