Abstract
Przedmiotem rozprawy jest styl językowy felietonów Stefana Kisielewskiego. Autorka analizuje felietony pisane przez Kisielewskiego dla „Tygodnika Powszechnego” w latach 1945–1989, zebrane w czterech tomach: „Rzeczy małe” (151 felietonów), „100 razy głową w ściany” (100 felietonów), „Felietony zdjęte przez cenzurę” (126 felietonów), „Wołanie na puszczy” (21 felietonów) — łącznie 408 felietonów. Przyjęta definicja tekstu opiera się na ustaleniach Marii Renaty Mayenowej, a badania dotyczą idiostylu (języka osobniczego). Autorka rozpatruje cechy gatunkowe felietonu i na tej podstawie tworzy profil językowy tekstów Kisielewskiego, zwracając uwagę m.in. na walkę pisarza z cenzurą i nowomową. W rozprawie uwzględniono konteksty: językowe, treściowe, strukturalne, intertekstowe oraz społeczno-kulturowe.