Najlepsze wyjście wiedzie zawsze na wskroś. Metaksy-antropologia Ewy Nowina-Sroczyńskiej

Abstract

The crisis of the university is the key word of the contemporary debate on the condition of the academic world. The aim of this article is to assess the master – disciple relationship (in the context of the organization of academic life, and the development of science) on the example of Professor Ewa Nowina-Sroczyńska. In the mode of intimate ethnography, the author – her student – analyzes the influence of Professor Ewa Nowina-Sroczyńska on the development of the anthropological imagination of her students, and the original anthropological trend with her authorial signature. Thus, the article contributes to delineating the conceptual boundary of the anthropological school of Professor Ewa Nowina-Sroczyńska, which the author of the text calls metaxy-anthropology, inspired by Olga Tokarczuk’s essay. The article introduces the concept of the mother’s transparent arms as a (1) travesty of the title of the Professor’s book, (2) a metaphor for her original approach to anthropology, and (3) her own motherly attitude towards her students – strict but tender. The author assumes that the role of the master (his/her transparent arms) is necessary for a present university.

„Kryzys uniwersytetu” to słowo klucz współczesnej debaty o kondycji świata akademickiego. Celem niniejszego artykułu jest ocena relacji mistrz – uczeń (w kontekście organizacji życia akademickiego i rozwoju nauki) na przykładzie sylwetki Profesor Ewy Nowina-Sroczyńskiej. W trybie etnografii intymnej autor – Jej uczeń – analizuje wpływ swojej Mistrzyni na rozwój wyobraźni antropologicznej Jej uczniów i uczennic oraz oryginalnej wizji antropologii z Jej sygnaturą autorską. Tym samym artykuł stanowi przyczynek do wytyczenia koncepcyjnej granicy „antropologicznej szkoły Profesor Ewy Nowina-Sroczyńskiej”, którą autor tekstu nazywa metaksy-antropologią, inspirując się esejem Olgi Tokarczuk. W artykule pojawia się koncepcja przezroczystych ramion matki jako trawestacja tytułu książki Mistrzyni, nawiązanie do Jej „matczynego” stosunku do uczniów i uczennic (stanowczość i czułość) oraz metafora Jej udziału w kreacji oryginalnego podejścia do antropologii. Autor artykułu zakłada, że rola mistrza (jego „przezroczystych ramion”) jest potrzebna współczesnemu uniwersytetowi.