Troubled Waters: the Taiwan Issue since the Third Taiwan Strait Crisis

Abstract

Over the last seventy years the Taiwan Strait has been widely seen as a place where the next major conflict between the great powers could start. The last time when Asia found itself on the brink of war over the future of the island nation was the Taiwan Strait Crisis of 1995–1996. In this article, the author examines the crisis background, events and consequences and suggests that the confrontation marked the emergence of a new status quo in the strait area, the one of a structural deadlock. This paper provides an analysis of the three subsequent periods (2000–2008, 2008–2016 and since 2016 until the present) in the evolution of that status quo. The author argues that in the recent years the situation in the Taiwan Strait has been shifting towards increased turbulence. The study identifies the major factors that are eroding the “pillars” of the status quo and, thus, have a destabilizing effect on the relations between Beijing, Washington and Taipei. As such factors are of a structural nature the author concludes that the room for maneuver for each side of the triangle is becoming increasingly narrow. It enhances the risk of a structural deadlock escalating into an armed conflict.

Przez ostatnie siedemdziesiąt lat Cieśnina Tajwańska była powszechnie postrzegana jako miejsce, w którym mógłby rozpocząć się kolejny poważny konflikt między wielkimi mocarstwami. Ostatnim razem, gdy Azja znalazła się na krawędzi wojny o przyszłość wyspiarskiego narodu, był kryzys w Cieśninie Tajwańskiej w latach 1995-1996. W niniejszym artykule autor analizuje tło kryzysu, wydarzenia i konsekwencje oraz sugeruje, że konfrontacja oznaczała pojawienie się nowego status quo w rejonie cieśniny, polegającego na strukturalnym impasie. Artykuł zawiera analizę trzech kolejnych okresów (2000-2008, 2008-2016 i od 2016 do chwili obecnej) ewolucji tego status quo. Autor argumentuje, że w ostatnich latach sytuacja w Cieśninie Tajwańskiej przesuwa się w kierunku wzmożonej turbulencji. Badanie identyfikuje główne czynniki, które niszczą „filary” status quo, a tym samym mają destabilizujący wpływ na stosunki między Pekinem, Waszyngtonem i Tajpej. Ponieważ takie czynniki mają charakter strukturalny, autor wnioskuje, że pole manewru dla każdego boku trójkąta staje się coraz węższe. Zwiększa to ryzyko eskalacji impasu strukturalnego w konflikt zbrojny.