Funkcja dystynktywna miejsca akcentu w wyrażeniach syntagmatycznych

Perlin, Jacek

dc.contributor.author	Perlin, Jacek
dc.contributor.editor	Barańska-Szmitko, Anna
dc.contributor.editor	Filipczak-Białkowska, Anita
dc.date.accessioned	2023-07-25T05:17:36Z
dc.date.available	2023-07-25T05:17:36Z
dc.date.issued	2023
dc.identifier.citation	Perlin J., Funkcja dystynktywna miejsca akcentu w wyrażeniach syntagmatycznych, [w:] Teorie i praktyki komunikacji 2, red. A. Barańska-Szmitko, A. Filipczak-Białkowska, WUŁ, Łódź 2023, https://doi.org/10.18778/8331-181-4.06	pl_PL
dc.identifier.isbn	978-83-8331-181-4
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/11089/47603
dc.description.abstract	Głównym celem artykułu jest udowodnienie, że – wbrew dotąd publikowanym opisom – miejsce akcentu w języku polskim może mieć, w szczególnych przypadkach, funkcję dystynktywną. Odnosi się to realizacji zapożyczeń z języków obcych, mających podobny skład fonetyczny do wyrazów wywodzących się ze staropolskiego lub wyrazów zapożyczonych i całkowicie zasymilowanych. Może w nich dojść – i istotnie czasem dochodzi – do powstania par różniących się wyłącznie miejscem akcentu. Funkcja dystynktywna ujawnia się też wyraźnie i znacznie częściej w syntagmach, gdzie jest pochodną delimitacyjnej i kulminatywnej funkcji miejsca akcentu.	pl_PL
dc.language.iso	pl	pl_PL
dc.publisher	Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego	pl_PL
dc.relation.ispartof	Teorie i praktyki komunikacji 2;
dc.rights	Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Międzynarodowe	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/	*
dc.subject	akcent	pl_PL
dc.subject	funkcje miejsca akcentu	pl_PL
dc.title	Funkcja dystynktywna miejsca akcentu w wyrażeniach syntagmatycznych	pl_PL
dc.type	Book chapter	pl_PL
dc.page.number	45-48	pl_PL
dc.contributor.authorAffiliation	Uniwersytet Warszawski, Wydział Polonistyki	pl_PL
dc.identifier.eisbn	978-83-8331-182-1
dc.references	Długosz-Kurczabowa K., Dubisz S. (2006), Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.	pl_PL
dc.references	Mańczak W. (1965), Polska fonetyka i morfologia historyczna, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.	pl_PL
dc.references	Ostaszewska D., Tambor J. (2000), Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.	pl_PL
dc.references	Perlin J. (1992), A Contribution to the Theory of Phoneme Distribution, „Acta Philologica”, t. 21, s. 73–82.	pl_PL
dc.references	Perlin J. (1997), O psychicznym obrazie dźwięku, czyli kiedy Polacy nie palatalizują n przed i, „Poradnik Językowy”, nr 5 (544), s. 42–45.	pl_PL
dc.references	Perlin J. (2004), Ile było w historii języka polskiego przypadków wpływu pisowni na ewolucję praw głosowych lub wymowę poszczególnych wyrazów?, „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego”, t. LX, s. 11–15.	pl_PL
dc.references	Perlin J. (2007), Dlaczego Polacy wymawiają Goethe jak [gete], a nie [gote]?, „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego”, t. LXIII, s. 243–246.	pl_PL
dc.references	Perlin J. (2020), Funkcja dystynktywna miejsca akcentu w języku polskim, w: Teorie i praktyki komunikacji, red. G. Habrajska, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, s. 75–80.	pl_PL
dc.references	Walczak B. (1999), Zarys dziejów języka polskiego, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław.	pl_PL
dc.identifier.doi	10.18778/8331-181-4.06