„Jeśli chodzi o wojnę, to widziałam tylko zdjęcia”. Dwa oblicza fotografii w poezji Julii Fiedorczuk

Abstract

Głównym założeniem tekstu jest ukazanie, w jaki sposób „podwójne oblicze” fotografii – medium pozwalającego zarówno na intymną rejestrację chwili, jak i na wytwarzanie obrazów funkcjonujących w środkach masowego przekazu – ukazane jest w poezji Julii Fiedorczuk. Artykuł opiera się na analizie i interpretacji wierszy Fiedorczuk, pochodzących z różnych okresów twórczości (od Planety rzeczy zagubionych z 2006 roku do tomiku Tuż-tuż z roku 2012). Jednym z celów interpretacyjnych jest też wskazanie, z jakich fotograficznych metafor (oraz myśli teoretyków dotyczących tego medium) czerpie ta autorka.

This texts aims to show the way, which the „double-face” of photography – medium, which allows to „capture” the intimate memories as well as allows to produce pictures used in mass media – is shown in poetry written by Julia Fiedorczuk. The main part of article is analysis and interpretation of particular poems from different periods of her artistic activity (starting from Planeta rzeczy zagubionych published in 2006, ending on Tuż-tuż published in 2012). This text aims also to show, which photographical metaphors (and theorist’s reflections) are used in her poetry.