Could a robot become a successful actor? The case of Geminoid F

Abstract

Could a robot be a good actor? Could it build an effective relationship of understanding and empathy with other actors or spectators? This paper offers just a glimpse, a first trace of research of a now important phenomenon that affects the Performing Arts, namely the integration of artificial agents both in the creative process and in the theatrical performance. It will be treated for this purpose by the example of the android Geminoid F, protagonist of the play Sayonara (2010) by Japanese director Oriza Hirata, created by Osaka University’s robotics expert Professor Hiroshi Ishiguro, whose gestures have been learned by imitating those of a real professional actress. Watching this android act is an alienating aesthetic experience: from the position of the audience, the boundary between human and robot is unclear. Geminoid F was chosen as co-star in the film of the same name, shot in 2015 by the internationally acclaimed Japanese director Koji Fukada, precisely because of her expressive qualities, as effective as those of a human actor, capable of arousing an empathic reaction in the viewer.

Czy robot może być dobrym aktorem? Czy może zbudować relację opartą na zrozumieniu i empatii z innymi aktorami lub widzami? Niniejszy artykuł oferuje zaledwie przebłysk, pierwszy ślad badań nad ważnym obecnie zjawiskiem, które ma wpływ na sztuki widowiskowe, a mianowicie integrację sztucznych agentów zarówno w procesie twórczym, jak i w przedstawieniu teatralnym. Problem zostanie przedstawiony na przykładzie androida Geminoid F, bohatera sztuki Sayonara (2010) japońskiego reżysera Orizy Hiraty. Jego twórcą jest ekspert robotyki z Uniwersytetu w Osace, profesor Hiroshi Ishiguro, który uczył anroida przez naśladowanie gestów profesjonalnej aktorki. Oglądanie androida jest specyficznym doświadczeniem estetycznym: z pozycji widza granica między człowiekiem a robotem jest niejasna. Geminoid F stał się bohaterką filmu o tym samym tytule, nakręconym w 2015 roku przez uznanego na całym świecie japońskiego reżysera Koji Fukadę.