Le roman médiéval français - récit d'un apprentissage

Abstract

Przyjmujemy jako punkt wyjścia w niniejszej pracy kilka problemów odnośnych do struktury narracyjnej średniowiecznej, a to z dążeniem aby uchwycić elementy pozwalające zilustrować naszą ideę wskazaną tytułem: narrację dyptyczną (pod jej różnymi nazwami: forma dwuczęściowa, jednostki zdarzeniowe o strukturze paralelnej), a więc strukturę występującą w Tristan et Yseut, Erec, Yvain, Le Conte de Graal, Lancelot Christiana de Troyes, Escoufle Jean Renart, Amadas et Ydoine, protagonistę i — wraz z ewolucją romansu, z parą kochających się (Aucassin et Nicolette, Le Petit Jean de Saintre): także w innych utworach, które przyswoiliśmy narracji średniowiecznej z teatru czy opowiadań ludowych. W grę wchodzi model-stimulus — odpowiedź i jej kody (epistemologiczny, estetyczny, logiczny, etyczny, ideologiczny, psychologiczny i historyczny). jak też odnośne aktanty. Takie — jakżeż przejrzyste — ustrukturowanie pozwala uchwycić istotę francuskiego romansu średniowiecznego; jego opis staje się opisem pewnej wczesnej praktyki twórczej, którą śledzimy na jej wyraźnych etapach: podróż-poszukiwanie, spotkanie miłosne, małżeństwo i pojedynek.