| dc.description.abstract | Wielu pisarzy afrykańskich przedstawia typ młodych Afrykańczyków, który
czuje się społecznie wyobcowany w następstwie nasiąknięcia kulturą o charakterze
hybrydycznym. Z punktu widzenia tradycji młodzież ta prowadzi życie zgodnie
z obowiązującą normą obyczajową: podlega bezwzględnej dyscyplinie rodzinnej,
uczestniczy w pracy na roli, przechodzi ceremoniał inicjacji zgodnie z tradycją
ludową. Krótko mówiąc, śpiewa ona, płacze, marzy i tańczy zgodnie z obyczajami
ludowymi, ponieważ należy do określonej grupy społecznej. Równocześnie
jednak, gdy ta młodzież uczęszcza do szkoły, gdzie nasiąka kulturalnymi cechami
europejskimi, właśnie pod tym względem zaczyna się wyróżniać, a tym samym
wyobcowywać ze swej grupy środowiskowej.
Bernard Dadić, pisarz z Wybrzeża Kości Słoniowej, dokonał analizy tego zjawiska
na Climbić, głównej postaci powieści pod tym samym tytułem. W powieści
tej autor ostro napiętnował niesprawiedliwości kolonializmu w Afryce. Przyszłość
ukazana tam została w perspektywie kulturalnej rehabilitacji młodzieży afrykańskiej.
Rehabilitacja ta ma polegać na ukształtowaniu nowego społeczeństwa, w którym
Afrykańczyk będzie podlegał kulturalnej adaptacji bez stania się przedmiotem
asymilacji. Perspektywa ta została wnikliwie wyartykułowana w twórczości wielkiego
poety afrykańskiego, Leopolda Senghora.
Chociaż Dadić mówi o epoce kolonializmu, dokonana przez niego analiza kulturalnej
sytuacji afrykańskiej całkowicie odpowiada współczesności, gdzie nieustannie
słyszy się takie określenia, jak „metysyzm kulturalny” („metissage culturel”)
albo „obojniactwo kulturalne”. | pl_PL |
