„Spectacular, Spectacular!” – kampowy spektakl i stylistyka wideoklipu. "Moulin Rouge!" Baza Luhrmanna

Abstract

Artykuł opisuje ostatnią część Trylogii „Czerwonej Kurtyny” Baza Luhrmanna – „Moulin Rouge!” (2001). Musical ten jest specyficzną hybrydą, która łączy w sobie intertekstualne odniesienia ze stylistyką typową dla wideoklipu. Reżyser korzysta tu z licznych cytatów i aluzji do dorobku operowego, wczesnego kina, tradycji teatralnej, a także XX-wiecznej muzyki popularnej. Wszechobecny nadmiar i sztuczność inscenizacyjną można przypisać wyraźnej tendencji kampowej, która staje się dominantą twórczości Luhrmanna. Odnajduje to potwierdzenie w wypowiedziach reżysera, którego pragnieniem było stworzyć obraz poruszający widzów dynamiczną zmiennością formy wizualnej.

The paper describes the third part of “The Red Curtain Trilogy – Moulin Rouge!” (2001) by Baz Luhrmann. This musical is a specific hybrid connecting intertextual references with a video music style. Director uses plenty of quotes and allusions to operas, early cinema, theatre and also 20th century popular music. The omnipresent excess and the artificiality of mise-en-scène is based here on camp aesthetics. It is confirmed by the words of Baz Luhrman who has wanted to create a really stirring movie, but the dynamically visual aspect of picture should be the most significant part of it.