Dlaczego niektóre żarty są nieśmieszne? Analiza wybranych przykładów ze strony www.decee.de

Abstract

Praca koncentruje się na analizie żartów nieśmiesznych w języku niemieckim, przy czym za takie żarty uznane zostały teksty korpusu opublikowane na stronie internetowej www.decee.de pod hasłem „Anti-Witze”, które w języku niemieckim jest funkcjonalnym odpowiednikiem polskiego terminu „suchary”. Warto zauważyć, że dotychczas większość językoznawców zajmujących się analizą dyskursu humorystycznego pomijała temat żartów nieśmiesznych, stąd też nie istnieje nawet przyjęte powszechnie określenie na tego typu teksty. Pomimo trudności metodologicznych w stworzeniu spójnego systemu klasyfikacji zebranych tekstów korpusu w oparciu o jedno, wspólne kryterium, Anti-Witze zostały przez autora podzielone na kilka grup według powodów, które mogły odpowiadać za niepowodzenie analizowanych żartów. Wśród proponowanych grup znalazły się między innymi teksty o banalnej treści i prostej formie, teksty oparte na (niewystarczającym) podobieństwie fonetycznym i inne. Chociaż badanie tekstów uznawanych za nieśmieszne, lecz przyjmujących formę tradycyjnych żartów, może powodować niemałe trudności metodologiczne, autor uważa, że ich analiza stanowi ważne uzupełnienie językoznawczych badań nad humorem.

The focus of this work is the analysis of unfunny jokes in German. Texts taken as unfunny jokes were found on the website www.decee.de and they are described as „Anti-Witze”, which means „groaners” in English and „suchary” in Polish. Until now researchers in humour concentrated on an arguably funny texts, while unfunny jokes remained neglected. Hence, in Polish there is no consistent scientific term that describes that kind of texts. Despite many methodological problems with creating homogeneous classification based on one common criterium for the groaners, they were divided into smaller groups taking into account possible reasons for their failure. Within proposed groups there were eg. texts with predictable structure and easy content or texts whose humourous potential lies in (insufficient) phonetic similarity of two or more language units. Even though scholarly analysis of unfunny texts in a form of a typical joke can be methodologically difficult, the author of this work proposes that the present study compliments linguistic research on humour.