Życie codzienne w oblężonym Sarajewie (1992–1995)

Abstract

Po referendum w sprawie niepodległości Bośni i Hercegowiny przedstawiciele trzech głównych narodów tej republiki nie mogli dojść do porozumienia w sprawie przyszłości. W kwietniu 1992 r. napięcia przerodziły się w krwawą wojnę. [...] Podczas trwającego trzy i pół roku oblężenia bośniackiej stolicy cywile byli atakowani przez snajperów i pociski artyleryjskie, gdy przebywali w swoich domach, kupowali żywność na targowiskach, poszukiwali wody i spacerowali ulicą. To było jak rosyjska ruletka. Niedobory żywności i wody stały się częścią codziennego życia w Sarajewie. Dostawy prądu i gazu były nieregularne. Most powietrzny i pomoc humanitarna (głównie z UNHCR) pomogły uchronić miasto przed głodem. Pomimo miesięcy oblężenia, tysięcy zabitych cywilów, radykalnie zmienionego życia, mieszkańcy Sarajewa nie godzili się na poddanie agresorom.