Doświadczenia polskie w minimalnym opodatkowaniu: podatek od przychodów z budynków

Abstract

The purpose of the article/hypothesis. The purpose of the article is to present the concept of the minimum tax on revenues from commercial buildings and to evaluate the regulation introduced, including the formulation of de lege ferenda postulates.Methodology. The regulatory evolution of the tax structure in 2018–2020 was analyzed and its impact on taxpayers’ settlements.Results of the research. The hypothesis that the minimum tax in the form of a tax on revenues from commercial buildings is a non-excessive anti-abusive measure is verified. One of the purposes of this tax is, in particular, to prevent tax avoidance and profit shifting by large real estate companies owning commercial real estate of significant value. Only about 1/3 of taxpayers did not fully deduct the minimum tax due on commercial buildings from the corporate income tax calculated on general basis. The effect of the increased tax burden, at least temporarily, is mitigated by a number of solutions securing the neutrality of this tax and a relatively low level of the minimum tax.

Cel artykułu/hipoteza. Celem artykułu jest przedstawienie koncepcji podatku minimalnego od nieruchomości komercyjnych oraz dokonanie oceny wprowadzonej regulacji, w tym sformułowanie postulatów de lege ferenda.Metodyka. Przenalizowana została ewolucja regulacyjna tego podatku w latach 2018–2020 oraz jej wpływ na rozliczenia podatników z tego tytułu.Wyniki/Rezultaty badania. Podatek ten ma w szczególności zapobiegać unikaniu opodatkowania poprzez niewykazywanie dochodu przez duże spółki nieruchomościowe, posiadające nieruchomości komercyjne o znacznej wartości. Podatkiem minimalnym od nieruchomości komercyjnych objęty został niecały 1% wszystkich podatników CIT. Około 1/3 podatników nie odliczyła w pełni należnego podatku minimalnego od nieruchomości komercyjnych od podatku CIT obliczonego na zasadach ogólnych. Efekt zwiększonego obciążenia podatkowego, przynajmniej przejściowego, był dość znaczący dla tej grupy podatników. Zdaniem autorów, szereg rozwiązań zabezpieczających neutralność tego podatku sprawia, że rozwiązanie to należy ocenić zasadniczo jako adekwatny i w większości przypadków nienadmiarowy środek antyabuzywny.